Alma Maria Schindler (Wenen, 31 augustus - New York, 11 december), bekend geworden als Alma Mahler-Werfel, was een Oostenrijksecomponist die later de Amerikaansenationaliteit verkreeg. Zij had affaires met enkele bekende kunstenaars en was getrouwd met achtereenvolgens de componistGustav Mahler, de architectWalter Gropius en de schrijverFranz Werfel.
Alma Mahler groeide op in een bevoorrecht milieu als dochter van de landschapsschilderEmil Jakob Schindler en de zangeres Anna Sofie von Bergen. Ze was tevens de stiefdochter van de Sezession-schilder Carl Moll, met wie haar moeder al een verhouding had tijdens haar huwelijk met Schindler. De tweede dochter Margarethe Julie kwam voort uit een kortstondige relatie met een zekere Julius Victor Berger. Schindler heeft deze dochter wel erkend. Een van de vrienden van Schindler was de bekende schilder Gustav Klimt. Klimt, de theaterdirecteur Max Burckhard en de componist Alexander von Zemlinsky waren haar aanbidders.
Het was haar compositieleraar, Zemlinsky, die haar voor het eerst in contact bracht met de negentien jaar oudere Gustav Mahler, met wie ze in huwde in de Karlskirche in Wenen. Ze kregen twee dochters, Maria Anna () en Anna Justine (), die beeldhouwer werd. Alma hield niet van de muziek die Mahler componeerde en voelde zich miskend, omdat hij haar aspiraties op muzikaal terrein niet serieus nam. Neerslachtig vertrok Alma met haar moeder naar een kuuroord. Daar begon zij een affaire met Bauhaus-architect Walter Gropius. Mahler heeft (waarschijnlijk op 26 augustus ) Sigmund Freud in Leiden bezocht om over de oorzaken van het slechte huwelijk te praten. Mahler stierf in
In de herfst van trouwde Alma met Gropius. Ook dit huwelijk was tumultueus. Voorafgaand aan haar huwelijk met Gropius had Alma een affaire met schilder Oskar Kokoschka, die in zijn schilderij Die Windsbraut () hun liefde tot uitdrukking bracht. Bang voor de passie die Kokoschka in haar losmaakte, verliet Alma hem voor de schrijver Franz Werfel. Ze had Werfel leren kennen dankzij Franz Blei. Ze scheidde van Gropius en hertrouwde met Werfel in Hun kind, Martin Carl Johannes, werd te vroeg geboren en stierf op de leeftijd van tien maanden, alleen in een ziekenhuis. Zijn moeder heeft nooit over hem gesproken en waar hij begraven is, is onbekend.
De dochter van Alma en Gropius, Manon (), stierf in aan polio en werd na haar dood tot heilige verklaard door haar omgeving. Alma zei nog jaren later, dat toen "haar enige echte kind was gestorven". Haar nog levende dochter Anna was slechts een halfbloed, vond Alma, omdat de vader Gustav Mahler een jood was. Haar antisemitisme bleek ook uit wat ze in haar dagboek over joden schreef. Componist Alban Berg schreef zijn vioolconcert ter nagedachtenis aan Manon (Dem Andenken eines Engels).
In vluchtten Alma en Werfel van Oostenrijk naar Frankrijk vanwege de Anschluss. Na de Duitse invasie en bezetting van Frankrijk in de Tweede Wereldoorlog en vanwege de deportatie van de joden naar de nazi-vernietigingskampen, ontvluchtten Alma en haar man ook Frankrijk. Met hulp van de Amerikaanse journalist Varian Fry in Marseille ontsnapten ze via de Pyreneeën en Spanje naar Portugal, vanwaar ze per schip New York bereikten. Uiteindelijk gingen ze wonen in Los Angeles, waar Werfel succes behaalde toen zijn Song of Bernadette in werd verfilmd. Na Werfels dood in verhuisde Alma terug naar New York, waar ze zich in tot Amerikaans staatsburger liet naturaliseren. Ze bleef actief in de culturele wereld tot haar dood in
Alma Mahler-Werfel twijfelde er sterk aan of zij als vrouw haar muzikale roeping kon volgen. Gustav Mahler wilde haar aspiraties niet serieus nemen, verbood haar zelfs te componeren - iets waarvan hij later veel spijt had - en voor een vrouw lag een carrière als componiste niet voor de hand. De 19e-eeuwse voorbeelden van Fanny Hensel-Mendelssohn en Clara Schumann-Wieck waren niet al te stimulerend, aangezien zij weliswaar componeerden, maar hun werk weinig uitgevoerd werd.
Alma schreef ongeveer liederen, diverse instrumentale composities en een onvoltooide opera. Het meeste van haar werk ging verloren tijdens de Tweede Wereldoorlog, voor zover ze het niet zelf al had vernietigd. In totaal zijn zeventien liederen bewaard gebleven, die geschreven zijn in een stijl die doet denken aan zowel Johannes Brahms als Franz Schreker en Alexander von Zemlinsky en die niet (direct) verwant is aan die van Mahler. De liederen worden met enige regelmaat uitgevoerd en op cd gezet. Van zes liederen maakten David en Colin Matthews een orkestratie.
Op een na zijn deze liederen met pianobegeleiding niet exact te dateren.